تشکیل براده

لبه برشی در جهت شعاعی در سه فاز مختلف با قطعه کار درگیر می شود:

تشکیل براده

1- لحظه ورود به برش

لحظه ورود به برش

این لحظه کمترین حساسیت را در سه فاز براده برداری هنگام استفاده از اینسرت های کاربایدی دارد.
ابزارهای کاربایدی تنش های فشاری را در لحظه ورود به قطعه کار هندل می کنند.

خروج از برش

لحظه خروج از قطعه کار مهم ترین لحظه در بین سه ناحیه برشی می باشد.
یک براده ضخیم در ابزار های کارباید، می تواند موجب کاهش شدید طول عمر ابزار شود. براده در نقطه پایانی برش تکیه گاهی ندارد و تمایل به خم شدن دارد که یک نیروی کششی روی ابزار کارباید ایجاد می کند که می تواند یک خرابی روی لبه براده ایجاد نماید.

شعاع درگیری در برش

ماکزیمم شعاع ممکن در درگیری 180 درجه می باشد (a_e=100% D_c) که هنگام شیارزنی رخ می دهد.
برای فرزکاری نهایی، شعاع برش می تواند بسیار کوچک باشد.
گرید ابزار مورد نیاز بسیار متفاوت است که بسته به درصد درگیری شعاعی (a_e/D_c) دارد.
هرچه شعاع درگیری بزرگتر باشد، حرارت منتقل شده به لبه برشی بیشتر خواهد بود.
هنگام درگیری با شعاع بزرگ، گریدهای با پوشش CVD بهترین تحمل در برابر گرما هستند.
با درگیری با شعاع کوچک، ضخامت براده معمولا کوچک است و هرچه لبه برشی گریدهای با پوشش PVD تیزتر باشد، گرمای کمتری تولید می کنند و نیروهای برشی کاهش می یابند.

از براده ضخیم در هنگام خروج از قطعه کار جلوگیری به عمل آید، همیشه از فرزکاری موافق استفاده شود.
قطعه کار را به صورت متقارن در وسط قطعه کار قرار ندهید.
با حرکت دادن ابزار برشی به خارج از مرکز (به سمت چپ)، نیروهای براده برداری پایدارتر و بهتر می شوند و درنتیجه ارتعاشات کار کمتر می شود.
قطر ابزار (D_c) باید 20-50% بزرگتر از عرض براده برداری (a_e) باشد.
توان اسپیندل نیز باید در نظر گرفته شود، زیرا روی انتخاب گام تاثیرگذار است.